We lopen of fietsen er regelmatig langs, het beeld ‘de liggende vrouw’ van Han Wezelaar (1901-1984). Dit beeld staat bij de ingang van Park Oog in Al tegenover de Beethovenlaan. Een naambordje ontbreekt. In 1967 gaf de gemeente Utrecht in de persoon van wethouder van der Vlist (woonachtig op de Mozartlaan) opdracht aan Wezelaar voor een beeld in het park. 10 october 1972 wordt het beeld onthuld in aanwezigheid van de kunstenaar (zie foto bovenaan).
Han Wezelaar had op dat moment zijn sporen al verdiend en was een landelijk bekende, toonaangevende beeldhouwer. Hij kwam niet uit Utrecht. Geboren in Haarlem volgde hij de Rijksschool voor Kunstnijverheid in Amsterdam (1918-1922). Hierna volgde Parijs alwaar hij de eerste leerling van Zadkine was. In deze periode is zijn werk sterk expressionistisch. Maar vanaf 1930 kiest Wezelaar definitief voor de pure vorm, het klassieke vormideaal. Hij gaat in Amsterdam wonen met zijn gezin. In 1935 krijgt hij hier een grote eenmanstentoonstelling waarna hij bekend wordt. Vele opdrachten en tentoonstellingen volgen. Ondermeer op de internationale exposities in de jaren `50 in park Sonsbeek te Arnhem is werk van Wezelaar te vinden. Maar ook in de zalen van ‘de Kunstliefde’ in de Nobelstraat in Utrecht exposeert Wezelaar regelmatig.
Bekende werken van hem staan door het hele land. In Rotterdam voor het nieuwe Dijkzigt Ziekenhuis kwam zijn werk de ‘Barmhartige Samaritaan’ (1964) te staan. In Amsterdam zijn meerdere monumentale werken van hem in de openbare ruimte te vinden. Bijvoorbeeld ‘Wibaut’ (1967) voor het toenmalige Wibauthuis. Bij de onthulling was Joop den Uyl aanwezig. Dit beeld zou daarna in de jaren ’80 regelmatig slachtoffer zijn van betogingen en acties ondermeer van krakers. Het beeld ‘De arbeiders’ (1960), in de volksmond de heren Bos en Lommer, staat voor het voormalige NVV-gebouw (later FNV) op het Bos en Lommerplein, een opdracht ter gelegenheid van het 50-jarig bestaan van de NVV in 1956. Verder staat het beeld ‘Rembrandt’ op de Kalfjesweg, onthuld door zijn vrouw in 1969. En het levensgrote beeld ‘De Beschermster van de Sociale Zorg en Gerechtigheid’ (1954) bij de ingang van de toenmalige Sociale Verzekeringsbank op de Apollolaan. In IJmuiden staat ‘Het vissersmonument’ (1955), een gedenkteken voor omgekomen vissers begin jaren ’50, onthuld door koningin Juliana. Door dit beeld van 3 meter hoog in brons, werd hij in één adem genoemd met zijn vriend Mari Andriessen, de maker van ‘De dokwerker’ (1952) in Amsterdam. In 1975 wordt zijn beeld `Turfgravers’ in Hoogeveen door Prins Claus onthuld. Dit was zijn laatste monumentale werk. Hierna besluit Wezelaar geen grote opdrachten meer aan te nemen.
Han Wezelaar maakte ook een ‘Zittende vrouw’ (1953). Zijn vrouw Liesbeth stond hiervoor model. Dit werk is te bewonderen in het Kröller Müller Museum op de Hoge Veluwe. Hij ontving hiervoor ‘de Keukenhofprijs’.
In Utrecht zou het bij één beeld van Wezelaar blijven, en nog wel in Oog in Al, ‘De liggende vrouw’. Ze ligt er wat ongemakkelijk bij. Met de arm onder haar opgeheven hoofd en haar voeten opgetrokken. Maar zo ligt ze er al 45 jaar. De laatste tijd, na de herinrichting van het park, ligt ze ook nog eens tussen de bloemetjes. En het wordt steeds gezelliger in haar buurt want menig bootcamp in het park gebruikt dit beeld als ontmoetingspunt. Leuk om nu te weten dat dit beeld van Han Wezelaar is.
Bronnen: UN 13 april 1954, UN 17 augustus 1955, UN 24 december 1958, UN 10 maart 1967, Kunstroute West, 42 kunstwerken in Utrecht West, Marij Nielen en Kim de Weert, uitgave gemeente Utrecht, Rijksbureau voor Kunsthistorische Documentatie (RKD), Buitenbeeldinbeeld.nl, Biografisch Woordenboek van Nederland 5 (Den Haag 2002), Foto bovenaan: De beeldhouwer Han Wezelaar bij de onthulling van ‘ de liggende vrouw’ in Park Oog in Al 1972, HUA 83154, Anefo.
